Sivas kangalı, kangal özellikleri

             Kangal

  Kangal kendisini ailesine ve ailesini koruma görevine adamış ciddi bir köpektir. Aynı zamanda geride olmayı becerebilen iyi huylu ve problem çıkarmayı sevmeyen Kangal yabancılara karşı çok şüphecidir ve güçlü bir alan anlayışları vardır. Çocuklarla araları iyi olmakla birlikte çocukların oyun ihtiyaçlarını karşılayacak kadar oyuna istekli olmayabilirler. Ciddi bir bekçi köpeği olarak şüphe uyandıran herşeye karşı havlama özellikleri vardır. Bakım Kangallar her gün uzun yürüyüşler veya ciddi koşularla eksersiz yapmaya ihtiyaç duyarlar. Normal ve serin havalarda dışarda yaşayabilirler. Tüy bakımı minimal olup sadece haftada bir ölü tüylerden kurtulmaları için fırçalanmaları gerekir. 

  Kangallar aktif oldukları için eşelenmekten hoşlanırlar ve alçak çitlerin üzerinden kolayca atlayabilirler. Çalışmayı severler. 

  Kangal köpeği sahibine bağlı yabancı kişilere tepkilidir.Sorumlu olduğu bölgeye –insan dahil– hiçbir canlıyı sokmamaya çalışır.Sahibi yanındayken yabancı kişilere karşı fazla tepki göstermez.Davranış bozuklukları ve istisnalar hariç hemen saldırıya geçmez.Yabancı şahsı birkaç kez havlayarak bekler ve sahibinin komutunu bekler.

  Türkler Ana Yurt’ları olan Orta Asya’yı kuraklık nedeni ile; boylar halinde terk ederken ‘Kanglı Türk Boyu’ hayvan olarak yanlarında 3 şeyi getirmişlerdir: At it ve koyun. At; binek ve çeki hayvanı olarak it; insan ve hayvanlara bekçilik hizmeti için kullanılıyordu koyun ise; hem yolculuk esnasında gıda vazifesi görüyordu hem de tek malları idi. Günümüzde başlıca Kangal ve çevresinde bulunan Kangal Köpeği ve Kangal Koyunu da büyük göç sırasında getirilen hayvanların neslinden gelmektedir. Yani her ikisi de özbeöz Türk Malı’dır. Sivas-Kayseri arasında ki bölgede bulunan “Uzunyayla Atı”nın 

  Harbi esnasında Kafkasya’dan gelen muhacirlerce getirildiği söylenir. Bu atlar Kanglı boyu tarafından getirilmiş Orta Asya atları muhtemelen Akhal-Teke atlarının soyundan gelmiş atlar olabilir. Genler üzerinde mesela Mikrosatelit yöntemi kullanılarak bir araştırma yapılabilir. Eminim ki Uzunyayla Atı’nın kökeni Orta Asya ve Akhal-Teke Atları olarak çıkacaktır. Bunlar araştırmaya muhtaç konulardır. 

  Tarihi: Kangal veya Karabaş olarak da bilinen Anadolu Çoban Köpeği uzun çalışma tarihi olan eski bir bekçi köpeğidir. Köklerinin Anadolu’ya 4000 yıldan daha önce gelen Tibet Mastiff ve Romalı Mollosian savaş köpeklerinden geldiği tahmin edilmekte olup Anadolu’da kararlı koruyuculukları ile besi hayvanlarının düşmanlarına karşı (başta kurtlar ve ayılar) hayvancılıkla uğraşanların çok değerli dostları haline gelmişlerdir. Göçmen çobanlara eşlik etmeleri nedeni ile geniş bir coğrafik alana yayılan Kangal’lar bu sayede çok farklı büyüklük tüy yapısı ve renklere sahip olmuşlardır. Ancak tüm bu farklılıklar arasında cinsin kalıcı ve en önemli karakteristikleri olmaya devam eden özellikleri sadakat bağımsızlık ve dayanıklılıktır. Kangal’ın Amerika kıtasına gelişi ise 1950′leri bulmuş ve 1970′lere kadar sadece besicilikle uğraşanlar arasında tanınmış ve ancak 1980′lere doğru köpek cinsi uzmanları tarafından kabul edilir hale gelmiştir. Ancak bugün de (Anadolu dışında) Kangal’ın genel olarak kozmetik özelliklerinden daha çok faydasından dolayı tanındığını dolayısıyla daha çok sadık ve etkin bir koruyucu arayışında olan köpek severler tarafından tanındığını söylemek mümkündür. American Kennel Club (AKC) ancak 1996 yılında Kangal’ı cins olarak kabul etmiştir.

  Karakter Özelliklerinde  Kangal kendisini ailesine ve ailesini koruma görevine adamış ciddi bir köpektir. Aynı zamanda geride olmayı becerebilen iyi huylu ve problem çıkarmayı sevmeyen Kangal yabancılara karşı çok şüphecidir ve güçlü bir alan anlayışları vardır. Çocuklarla araları iyi olmakla birlikte çocukların oyun ihtiyaçlarını karşılayacak kadar oyuna istekli olmayabilirler. Ciddi bir bekçi köpeği olarak şüphe uyandıran herşeye karşı havlama özellikleri vardır. Bakımında Kangallar her gün uzun yürüyüşler veya ciddi koşularla eksersiz yapmaya ihtiyaç duyarlar. Normal ve serin havalarda dışarda yaşayabilirler. Tüy bakımı minimal olup sadece haftada bir ölü tüylerden kurtulmaları için fırçalanmaları gerekir.